Oui, oui, j'existe toujours! (Deel 1)
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
08 November 2013 | Frankrijk, Parijs
Bonjour à tous!
En het antwoord op de vraag die jullie jezelf allemaal stelden is: ja, ik leef nog! Altijd fijn. Mijn vorige blog schreef ik alweer drie weken geleden. Ik ben veel te druk geweest om weer een verhaaltje te schrijven. En hoe langer het duurde, hoe meer ik er tegenop ging zien, omdat ik zó veel mee maakte dat ik dacht: hoe krijg ik dat nu weer allemaal op papier? Ik heb dus maar besloten dat ik het in twee delen ga schrijven, anders krijgen jullie vierkante oogjes en ik overbelaste vingers.
Laten we beginnen bij het begin. Tijdens mijn vorige blog zat ik niet zo lekker in mijn vel, zoals jullie allemaal wel hadden begrepen: heimwee, verdriet, dat soort zaken. Het liep allemaal niet zo lekker. Ik schreef die blog op een donderdag. Op de vrijdag daarop ging ik met Céleste naar een expositie over Oman en de zee. Helaas ging het bijna alleen over vissen en boten. Hadden we kunnen bedenken, aangezien de expositie in het ‘Maritiem museum’ was, maar ach, het was gratis (beide Nederlands bloed ;)). Hierna gingen we samen met Camille lunchen. We hebben inmiddels besloten dat het een traditie is dat we sushi eten tijdens onze dates (om mijn geliefde zuster even jaloers te maken). Sushi is hier veel populairder dan in Nederland, je vindt echt overal sushirestaurantjes. Helaas zijn het hier geen all-you-can-eat restaurants zoals in Nederland, maar gewoon bestellen van een kaart. Gelukkig is dat ook niet heel duur hier. Hierna vroegen ze me mee om naar een mode expositie te gaan, maar ik als brave Hendrik heb dit afgewezen om aan school te werken (uiteindelijk voerde ik natuurlijk weer niks uit maar dat doet hier niet terzake ;)).
De volgende dag werd ik wakker met een enorme muggenbult op mijn wang en ging mijn oog daardoor amper open (en ja, ik weet dat het niet normaal is dat hier eind oktober nog muggen zijn, maar dit was toch echt het werk van een mug). Het weekend begon dus goed. Ik had de wekker heel vroeg gezet, omdat mijn vriendin Madeleine ’s middags zou komen. Helaas kreeg ik vlak nadat ik was opgestaan een berichtje van haar dat ze zich niet lekker voelde en nog even ging slapen. Ze voelde zich later op de dag niet beter en liet nog even in het midden of ze zondag nog zou komen. Uiteindelijk is ze het weekend niet meer gekomen. Voor mij natuurlijk vervelend om na zo’n vervelende week dit weekend ook nog in rook op te zien gaan (natuurlijk kan zij er niks aan doen dat ze ziek was). Van school bakte ik ook niet veel dat weekend. Een voordeel was dat ik de zaterdagavond mee kon naar een Erasmus feestje. Mijn huisgenootje, nog een meisje en ik gingen er samen heen. Het feestje was op een boot en bestond uit een ‘buffet’ (een paar bakken koude pasta- en rijstsalades met allemaal dezelfde ingrediënten en wat stokbroodjes) en een boottrip op de Seine. De boot vaarde langs de Eiffeltoren die om 22.00 en 23.00 een paar minuten een lichtjesspektakel liet zien. Heel mooi om dit een keertje vanaf de Seine te zien. Zondag heb een dagje aan mijn serieverslaving gewerkt en dat was dat weekend.
Dinsdag werd ik om 9.16 wakker. Al snel besefte ik me dat er iets niet klopte. Ik had namelijk om 9.10 de deur uit moeten gaan. Het nadeel van een telefoon met touchscreen (die ik van mijn lieve vriendinnetje Mandy leen, aangezien mijn eigen Blackberry is overleden) is dat je blijkbaar half-slapend de wekker kan uitdrukken, terwijl je later niet meer weet dat die wekker überhaupt is afgegaan. Als er iets is waar ik een bloedhekel aan heb, is het wel me verslapen: die verandering van relaxt en dromerig naar complete chaos en paniek: vreselijk. Gelukkig leg ik altijd ’s avonds al mijn spullen klaar, aangezien ik niet echt een ochtendmens ben (voor degenen die wel eens met mij op vakantie zijn geweest: you know what I mean ;)). Zonder eten of make-up racete ik binnen 5 minuten de deur uit. Ik kwam zowaar op tijd op school. Na de les ben ik snel de wc in gerend en daarna heb ik mezelf heerlijk verwend met een salade uit de kantine en een kopje koffie, het was ook allemaal zo erg niet.
Woensdag heb ik bij Céleste geluncht die nog wat eten moest opmaken, omdat ze naar haar familie in Roubaix zou gaan. Ik was ook gevraagd om het weekend daar met Francoise en de rest te besteden, aangezien Camille die maandag jarig zou zijn. Maar zoals jullie weten, zouden pappa en Simone komen en mij het weekend mee terug nemen voor een weekje in Nederland. Ik had zondag namelijk het 60-jarig huwelijksfeest van opa en oma (waarover later mee), dus ik moest terug (niet dat ik het erg vond). Hierna hebben Céleste en ik even wat geshopt bij de H&M. Ik ben echt dol op alle glitterdingen die nu in de mode zijn, eindelijk jezelf hullen in glitters zonder je te schamen :) Helaas moest ik me daarna weer naar school haasten.
Donderdag tot en met zaterdag kwamen Simone en pappa naar Parijs. Heel leuk om ze weer terug te zien en ze een stukje van mijn leven hier te kunnen laten zien. We sliepen met z’n drieën in mijn kamertje, wat precies paste. Vrijdag hebben we een heleboel dingen gedaan. Eerst gingen we naar de Arc de Triomphe, waar we eerst op wilden gaan, maar het was er enorm druk (Frankrijk had duidelijk een week vakantie). Hierna gingen we lunchen met Camille, die op de foto’s net een tweelingzus van Simone lijkt, heel apart. Zij tipte ons het Mode museum, waar een tentoonstelling van een Franse ontwerper te zien was. Simone was hiermee natuurlijk helemaal in haar nopjes, maar zelfs pappa vond het niet al te vreselijk. Daarna heb ik ze mijn ‘schooltje’ laten zien en van de portier mochten ze zowaar ook de prachtige binnenplaats op. Helaas werkte het weer die dag niet echt mee: het kwam met bakken uit de lucht. Hierdoor was de wijk le Marais (die er met Henk nog zo schattig uit had gezien) nu heel wat minder leuk en we zijn snel een sushi restaurant in gevlucht (jaja Simone kreeg haar zin ;)). Daarna zijn we nog even naar de Eiffeltoren geweest voor de lichtjes (nee ik krijg er nog geen genoeg van) om daarna de auto uit de parkeergarage te gaan halen… (wordt vervolgd…)
Ik ga nu maar eind aan dit verhaaltje breien, want zelfs deel 1 is alweer zeer lang. In deel 2 zal ik vertellen over onze auto die weggesleept werd, mijn heerlijke week in Nederland en mijn terugkeer naar Parijs. Nu ga ik eerst mijn spullen pakken, want dit weekend ga ik naar Roubaix, naar Francoise, Céleste en de rest. Zondagmiddag ga ik weer terug, want ’s avonds komt Henk. Maandag is (zoals jullie natuurlijk allemaal weten) namelijk de blijde dag dat ik 23 kaarsjes mag uitblazen!! :)
Bisous!
Annemiek
En het antwoord op de vraag die jullie jezelf allemaal stelden is: ja, ik leef nog! Altijd fijn. Mijn vorige blog schreef ik alweer drie weken geleden. Ik ben veel te druk geweest om weer een verhaaltje te schrijven. En hoe langer het duurde, hoe meer ik er tegenop ging zien, omdat ik zó veel mee maakte dat ik dacht: hoe krijg ik dat nu weer allemaal op papier? Ik heb dus maar besloten dat ik het in twee delen ga schrijven, anders krijgen jullie vierkante oogjes en ik overbelaste vingers.
Laten we beginnen bij het begin. Tijdens mijn vorige blog zat ik niet zo lekker in mijn vel, zoals jullie allemaal wel hadden begrepen: heimwee, verdriet, dat soort zaken. Het liep allemaal niet zo lekker. Ik schreef die blog op een donderdag. Op de vrijdag daarop ging ik met Céleste naar een expositie over Oman en de zee. Helaas ging het bijna alleen over vissen en boten. Hadden we kunnen bedenken, aangezien de expositie in het ‘Maritiem museum’ was, maar ach, het was gratis (beide Nederlands bloed ;)). Hierna gingen we samen met Camille lunchen. We hebben inmiddels besloten dat het een traditie is dat we sushi eten tijdens onze dates (om mijn geliefde zuster even jaloers te maken). Sushi is hier veel populairder dan in Nederland, je vindt echt overal sushirestaurantjes. Helaas zijn het hier geen all-you-can-eat restaurants zoals in Nederland, maar gewoon bestellen van een kaart. Gelukkig is dat ook niet heel duur hier. Hierna vroegen ze me mee om naar een mode expositie te gaan, maar ik als brave Hendrik heb dit afgewezen om aan school te werken (uiteindelijk voerde ik natuurlijk weer niks uit maar dat doet hier niet terzake ;)).
De volgende dag werd ik wakker met een enorme muggenbult op mijn wang en ging mijn oog daardoor amper open (en ja, ik weet dat het niet normaal is dat hier eind oktober nog muggen zijn, maar dit was toch echt het werk van een mug). Het weekend begon dus goed. Ik had de wekker heel vroeg gezet, omdat mijn vriendin Madeleine ’s middags zou komen. Helaas kreeg ik vlak nadat ik was opgestaan een berichtje van haar dat ze zich niet lekker voelde en nog even ging slapen. Ze voelde zich later op de dag niet beter en liet nog even in het midden of ze zondag nog zou komen. Uiteindelijk is ze het weekend niet meer gekomen. Voor mij natuurlijk vervelend om na zo’n vervelende week dit weekend ook nog in rook op te zien gaan (natuurlijk kan zij er niks aan doen dat ze ziek was). Van school bakte ik ook niet veel dat weekend. Een voordeel was dat ik de zaterdagavond mee kon naar een Erasmus feestje. Mijn huisgenootje, nog een meisje en ik gingen er samen heen. Het feestje was op een boot en bestond uit een ‘buffet’ (een paar bakken koude pasta- en rijstsalades met allemaal dezelfde ingrediënten en wat stokbroodjes) en een boottrip op de Seine. De boot vaarde langs de Eiffeltoren die om 22.00 en 23.00 een paar minuten een lichtjesspektakel liet zien. Heel mooi om dit een keertje vanaf de Seine te zien. Zondag heb een dagje aan mijn serieverslaving gewerkt en dat was dat weekend.
Dinsdag werd ik om 9.16 wakker. Al snel besefte ik me dat er iets niet klopte. Ik had namelijk om 9.10 de deur uit moeten gaan. Het nadeel van een telefoon met touchscreen (die ik van mijn lieve vriendinnetje Mandy leen, aangezien mijn eigen Blackberry is overleden) is dat je blijkbaar half-slapend de wekker kan uitdrukken, terwijl je later niet meer weet dat die wekker überhaupt is afgegaan. Als er iets is waar ik een bloedhekel aan heb, is het wel me verslapen: die verandering van relaxt en dromerig naar complete chaos en paniek: vreselijk. Gelukkig leg ik altijd ’s avonds al mijn spullen klaar, aangezien ik niet echt een ochtendmens ben (voor degenen die wel eens met mij op vakantie zijn geweest: you know what I mean ;)). Zonder eten of make-up racete ik binnen 5 minuten de deur uit. Ik kwam zowaar op tijd op school. Na de les ben ik snel de wc in gerend en daarna heb ik mezelf heerlijk verwend met een salade uit de kantine en een kopje koffie, het was ook allemaal zo erg niet.
Woensdag heb ik bij Céleste geluncht die nog wat eten moest opmaken, omdat ze naar haar familie in Roubaix zou gaan. Ik was ook gevraagd om het weekend daar met Francoise en de rest te besteden, aangezien Camille die maandag jarig zou zijn. Maar zoals jullie weten, zouden pappa en Simone komen en mij het weekend mee terug nemen voor een weekje in Nederland. Ik had zondag namelijk het 60-jarig huwelijksfeest van opa en oma (waarover later mee), dus ik moest terug (niet dat ik het erg vond). Hierna hebben Céleste en ik even wat geshopt bij de H&M. Ik ben echt dol op alle glitterdingen die nu in de mode zijn, eindelijk jezelf hullen in glitters zonder je te schamen :) Helaas moest ik me daarna weer naar school haasten.
Donderdag tot en met zaterdag kwamen Simone en pappa naar Parijs. Heel leuk om ze weer terug te zien en ze een stukje van mijn leven hier te kunnen laten zien. We sliepen met z’n drieën in mijn kamertje, wat precies paste. Vrijdag hebben we een heleboel dingen gedaan. Eerst gingen we naar de Arc de Triomphe, waar we eerst op wilden gaan, maar het was er enorm druk (Frankrijk had duidelijk een week vakantie). Hierna gingen we lunchen met Camille, die op de foto’s net een tweelingzus van Simone lijkt, heel apart. Zij tipte ons het Mode museum, waar een tentoonstelling van een Franse ontwerper te zien was. Simone was hiermee natuurlijk helemaal in haar nopjes, maar zelfs pappa vond het niet al te vreselijk. Daarna heb ik ze mijn ‘schooltje’ laten zien en van de portier mochten ze zowaar ook de prachtige binnenplaats op. Helaas werkte het weer die dag niet echt mee: het kwam met bakken uit de lucht. Hierdoor was de wijk le Marais (die er met Henk nog zo schattig uit had gezien) nu heel wat minder leuk en we zijn snel een sushi restaurant in gevlucht (jaja Simone kreeg haar zin ;)). Daarna zijn we nog even naar de Eiffeltoren geweest voor de lichtjes (nee ik krijg er nog geen genoeg van) om daarna de auto uit de parkeergarage te gaan halen… (wordt vervolgd…)
Ik ga nu maar eind aan dit verhaaltje breien, want zelfs deel 1 is alweer zeer lang. In deel 2 zal ik vertellen over onze auto die weggesleept werd, mijn heerlijke week in Nederland en mijn terugkeer naar Parijs. Nu ga ik eerst mijn spullen pakken, want dit weekend ga ik naar Roubaix, naar Francoise, Céleste en de rest. Zondagmiddag ga ik weer terug, want ’s avonds komt Henk. Maandag is (zoals jullie natuurlijk allemaal weten) namelijk de blijde dag dat ik 23 kaarsjes mag uitblazen!! :)
Bisous!
Annemiek
-
08 November 2013 - 22:42
Betty En Wim :
Fijn Annemiek om weer iets van je te horen/lezen. Je beleeft wel heel wat. Ik wens je nu alvast een goed weekend en fijn dat Henk zondag komt. Liefs, Betty en Wim. -
08 November 2013 - 22:53
Dina:
Hoi lieve Miep,
Ik heb weer genoten van je verhaal een heel fijn weekend bij Fransoise en familie.
Maandag een fijne dag samen met Henk alvast alle goeds voor het nieuwe levensjaars.
Love you dikke kus Dina. -
09 November 2013 - 12:26
Frank Koopmans:
Fijn dat je de draad weer goed vasthebt daar in Parijs. En alvast gefeliciteerd met je verjaardag a.s. maandag. Groeten, Frank -
09 November 2013 - 18:42
Mandy:
Heuj weer een blog! Ben nu al benieuwd naar deel II (nee, geen hint ofzo hoor)! Leuke foto's zitten erbij trouwens, vergeet af en toe een beetje dat die er ook nog bij zitten! Fijn weekend!
Liefs, -
10 November 2013 - 00:04
Wim Dekker:
Hoi Annemiek,
Ik ben absoluut geen lezer maar jouw verhaaltjes maken me toch benieuwd op wat er nog meer komen gaat. Word maar schrijfster, dan ga ik ook nog eens lezen.
Fijn om te lezen wat je allemaal wel en niet uitvreet.
Het ga je goed en alvast gefeliciteerd.
Wim
-
10 November 2013 - 13:55
Ellen:
Ha, die Annemiek,
Ik dacht eerst , slim, blog in twee delen, maar het leest zo makkelijk dat ik het zelfs jammer vond dat ik nu moest wachten op het tweede deel. Alvast een toost op het uitluiden van dit jaar en op je nieuwe levensjaar morgen. Liefs -
10 November 2013 - 21:33
Karen Esser:
Lieve Annemieke,
Met veel plezier lezen we jouw berichtjes. Fijne verjaardag morgen, het zal een dubbel gevoel zijn, we denken aan je. Fijn dat je de draad weer oppakt daar.
Groetjes uit Uden.
Karen, Frans, Indy en Jake xxxx -
11 November 2013 - 09:38
Ward:
Annemieke,
Gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat het ondanks de afstand toch een leuke dag voor je word.
-
11 November 2013 - 22:15
Caroline Leenders:
Lieve Annemiek
Heel Hartelijk Gefeliciteerd met je, al 23 ste , verjaardag.
Sorry dat ik je pas zo laat schrijf, terwijl ik al het hele weekend bedacht heb dat je vandaag jarig bent.
Wat gezellig dat Henk er is.
Best apart je vakantie daar denk ik.
Mocht weer naar Nederland komen laat je me dat van te voren even weten a.u.b.?
Tot schrijfs of spreeks,
liefs Caroline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
