Nouvel an, nouvelles décisions

Bonjour !

Mijn enorme avontuur loopt al bijna ten einde. Over precies een week is paps hier en gaan we mijn boeltje bij elkaar pakken om definitief te vertrekken. Soms leek er geen eind aan mijn tijd hier te komen, maar nu lijkt het voorbij te zijn gevlogen. Als ik hier door de stad loop, vraag ik me soms af of het wel echt is gebeurd. Nu zit ik wederom aan een erwtensoepje en heb ik tussen alle drukte door eindelijk even tijd om weer eens een blog te schrijven.

Mijn nieuwe jaar begon gezellig in Nederland. Van Henk kreeg ik voor mijn verjaardag een overnachting in het Kurhaus in Scheveningen en een kaartje voor het Zwanenmeer van een Russisch ballet in Den Haag (ja ik weet het: wat een verwennerij! :)). Het was enorm genieten. Het ballet was heel mooi en het Kurhaus was prachtig en helemaal in kerstsferen (ik vond het vooral bijzonder dat er een lampje in de kast aanging als je hem opendeed: check de foto's). Vooral het ontbijt liet een blijvende indruk op mij achter. Zo’n ontbijt had ik nog nooit gezien! Allemaal verschillende vruchtensappen, champagne, allerlei vlees, vis en kaas, een fruitbuffet, een mannetje dat allerlei verschillende eieren stond klaar te maken, allemaal lekkere broodjes: ik keek mijn ogen uit! Helaas is mijn maag eindig en paste er op een gegeven moment gewoon niks meer bij: zonde! Aan alle leuke dingen komt een einde en vrijdag gingen we weer naar huis. Eindelijk kon ik even mijn tas uitpakken en relaxen: van Parijs, naar wintersport, naar Schiermonnikoog, naar Scheveningen had ik alleen maar steeds mijn tas over gepakt en was ik op pad geweest.

De meeste dagen dat ik thuis was, deed ik heel weinig: ik keek wat series, ruimde wat op. Na een paar dagen sloeg de verveling al enorm toe. Voor het eerst sinds jaren had ik totaal niks te doen: geen school, geen werk: niks. Dat was heel erg wennen voor mij. Zaterdag had ik met mijn vriendin Gerrie afgesproken. We gingen naar de film in Zwolle en hebben gezellig gegeten en gewinkeld. Woensdag ging ik met vriendin Mandy naar Deventer, lekker door de leuke straatjes struinen. We dronken koffie en choco in het lieve cafeetje ‘bij Peet’ dat vol theepotjes stond en waar Peet de appeltaart nog zelf bakt. Er lagen spelletjes op tafel en we speelden een potje mikado (inclusief vals spelen van mijn kant ;)). ’s Avonds aten we tapas in een mooie Marokkaansachtige kelder (waar wel vieze oude stelletjes zaten te kussen, dat was wat minder, maar het eten was lekker). Vrijdag ging ik lunchen met Rosanne in Elburg en kon ik haar overhalen om me nog even op te komen zoeken tijdens mijn laatste weekjes in Parijs. Daarna ging ik naar de kapper: een kort krullenkoppie was het resultaat, wat behoorlijk wennen is voor iemand van wie het haar normaal alleen maar stijler dan stijl naar beneden gaat. Ik was klaar voor de laatste loodjes in Parijs: 3 weken leuke dingen doen met 8 verschillende lieve vriendinnen en familieleden. Ik wilde mijn avontuur graag leuk afsluiten, mijn herinnering eraan bestond tot dan toe vooral uit heel hard werken en weinig van de stad genieten.

Zaterdag reed ik met Els en Claus (tante en oom) terug naar Parijs. Joost en Thijs zouden eerst ook mee gaan, maar moesten door schooldrukte uiteindelijk afhaken. Wel heel jammer, maar als er iemand wat van schooldrukte begrijpt, ben ik het wel. De rondleiding begon bij mijn kamer: mijn paleisje waar ik amper voor betaal (in de zin van weinig, niet in de zin van dat ik niet betaal haha). We hebben vooral veel lekker relaxt door de stad gewandeld: de beste manier om de mooie plekjes te zien. Ik liet mijn school zien en we dronken een kopje koffie bij café ‘le Sorbon’. ’s Avonds haalde ik ze over om wederom bij het restaurant tegenover mijn huis te eten (wat me ook was gelukt bij mijn andere oom een tante, een paar weken eerder). Het eten was net als de vorige keer heerlijk. Op een gegeven moment kreeg een meisje dat achter ons zat een taartje met zo’n vuurwerksterretje erop. Claus ging vervolgens proberen de ober over te halen om voor mij ook zo’n verjaardagstoetje te versieren. De ober sputterde wat tegen over dat ik niet jarig was en dergelijke, maar uiteindelijk ging hij overstag en kreeg ik mijn sterretje! Mijn hoofd spreekt boekdelen (zie foto): goede actie van Claus! ;) Zondag ontbeten we (niet zoals echte Parijzenaars ook doen, dat is een vooroordeel wist Camille me te vertellen) buiten de deur. Hierna gingen we naar Musée du Luxembourg, in Jardin du Luxembourg, vlakbij mijn huis. Hier was een expositie van schilderijen met het thema ‘la renaissance et le rêve’. Mooie schilderijen, maar het was erg druk, waardoor je praktisch in de rij moest staan om een schilderij goed te kunnen zien. Na weer een fijne wandeling gingen Els en Claus weer richting Nederland.

Van maandag tot vrijdag had ik 4 daagjes ‘vrij’. Hierna zou er elke dag iemand komen tot en met het einde van mijn verblijf hier. Vrijwel meteen sloeg de verveling weer toe, ondanks de vele dingen die ik nog moest regelen vóór mijn vertrek (OV-kaart opzeggen, bankrekening opzeggen, vakkenpakket laten goedkeuren en ga zo nog maar even door). Maandag probeerde ik mijn gehaalde cijfers te achterhalen. Twee van mijn professoren reageerden gewoon normaal op mijn mailtje: ik had een 15 op 20 en een 17 op 20 voor die twee vakken (een dikke 8 en een dikke 9). Daar was ik natuurlijk zeer blij mee! Maar ik heb er ook wel heel hard voor gewerkt, en niet voor niets dus! Een andere docent mailde dat mijn cijfer eerst nog door een jury moest (oké???). De vierde was mijn vriendelijke vriendin van het vak over het Midden Oosten. Het zou raar zijn als zij geen maffe reactie zou geven. De week na de kerstvakantie waren er voor mijn vakken ‘revision’ lessen, waar je vragen kon stellen over het komende tentamen en je de gemaakte opdrachten en toetsen terug kreeg. Omdat ik de januaritentamens niet hoefde te maken, ben ik niet naar die lessen gegaan. Toen ik aan mevrouw Midden Oosten vroeg of ze mijn cijfer misschien kon doorgeven, antwoordde ze simpelweg: je had vorige week naar de les moeten komen. Oké! Daar was ik mooi klaar mee. Ik antwoordde dat ik de toetsen niet hoefde te maken en daarom wat langer bij mijn familie in Nederland was gebleven. Ook zei ik dat ik niet had begrepen dat we in die les mijn toets terugkregen (niet helemaal waar, maar dat weet zij niet: ik ben een uitwisselingsstudent: ik begrijp niks! ;)). Vervolgens antwoordde ze dat ze nooit cijfers mailt, dat ik het wel had gehaald en dat ik haar niet moet lastigvallen met dit soort onbelangrijke zaken: d’accord madame désagréable! Ik moet er dus in Nederland maar achterkomen wat mijn cijfers uiteindelijk waren.

Woensdag ging ik lunchen met Céleste: de traditionele sushi. Zij zat wel midden in haar tentamens: arm schaap! Deze dagen had ik eigenlijk alles moeten regelen, maar dat deed ik natuurlijk weer niet. Wel kwam ik een hele leuke en interessante stageplek tegen bij UNICEF voor het komende half jaar. De beschrijving leek mij op het lijf geschreven, dus heb ik mijn motivatie en CV opgestuurd: nu duimen! Het komende half jaar ben ik vrij en in september begin ik aan een master. Ik moet dus én wat zoeken om te doen voor dit half jaar én kiezen wat voor master ik wil doen. Eigenlijk moet ik daarvoor weten wat ik wil worden, maar dat vind ik heel moeilijk. Met mijn studie kan je bijna alle kanten op. Hopelijk kom ik nog tot briljante inzichten! (voor tips en suggesties houd ik me aanbevolen!)

Vrijdag kwam eindelijk mijn volgende bezoek, Madeleine, die ik al van baby af aan ken (al weet ik niet hoe goed baby’s elkaar kennen). En er zouden nog vele bezoekers volgen! Maar dat vertel ik de volgende keer. Nu moet ik even de afwas doen, omdat mijn tante Floor zo komt.

Bisous!

Annemiek